9 Kasım 2011 Çarşamba

kum kayın ağaçlar

burası hiç gidilmemiş bir yer
hayal edilmiş bir gözgölün kol kenarı
uykulu ağaçların cam göğsünde
dinlenmiş içi belinden sarkanlar
yüzünün üstünde gezilmek
sisli aydınlıkgece bu
sabah unutup tutulan dudak duvarı
burunyalıdan kayın kum isli kıyıya
kirpik çalıların son ısrarı
göz çukurundan içince yıkanıp
ürkek kapak tepesi titre
çocukları yokuş hızı aşağı bırakıp
hatırlatmak için tekrar
o lav okyanusu
uçup durur alnında
burkup zor bulanlar
daha düz henüz dün gece kaybolanlar