saçların yüzünden dökülen kuşlar
şu an bir damlaya dönüp
küçük öpücüklerde sonsuzluğun su hali
yapraklar kuşlara dönüyor

yapraklar kuşlara dönüyor
                                   
güneş gözümüzden girmişti
ısınmak o soğuk gün ışımak da giz
sonra nedir güzel
gece aşıktan kayan aya dokunduk
çukur tabakların derin ortası
kararmadan mavi oyuk
o boylar böyle uzuyor
öyle değirmek için usul boyu değirmenin
bir kıvrımın rüzgardan içeri
sonra geçitten geçit
çocuktam çocuk
tek gülerken seni ben
ve telli kuş hep uzunca yüzüne düşüyor
denizin zemini toprak karnındaki yağmur 
düşersen, evlerin çatılara ayağının tam ucuna
tek
hep
rüzgar durmuyor
köşeden dönen o şarkı
kışın bahar bir sabun sürekli köpürüyor
kadının eli içine misk dökülü
bir adamadam orda, sen küçükken büyürsen
hayvanlara sarılırken küçük daha da büyük
yıldız içine güle bağrıyor o çocuklar
bu dünya öyle dönüyor

ışık sesindeki hız


öyle

ben yaprağım dediğinde sen ormansın