yumuşak çaların ıslak eli
yol kenarı taşında gezindi
üstüne o nefessiz bi temastı
ilk güneşli diş gösterisi
yerin bir kat altındaydı
gökyüzü hep orda oldu muzdaydı
karaya vurmuş saçı
suda gelip giderken
başımdaki deliğe kaydı
oldu muz oldu
kabuklarına zevkle soyundu
bu on sene mi durmuştu
on la uzandı sert bir yere
izin verdi on izlemesine
karaya vurmuş saçı
rüzgar da yapraklarıydı
kapıda renkli hayvanları
fosforlu
ve
anahtarlıydı
değmediler birbirlerine
nefes fısıldayarak geçtiler
ayakları vurmadı sokaklara
tüy gibi tünediler ses kere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder