aurora

fırtına ortasıyla oturuyorum
    kumuldan bir sandalye
başım dönerek gök yükseliyor
saçlarım bin türlü elektrik kollarımda dalga kumun içi

nasıl gece yırtılınca
o gezegen ayakalarımda çözülmüş
sen ağacın dibiyle kök olmuş
tuzu dünyanın alevine değiyor
çukurlar okyanus oluyor

içim nereye akıyor bakamıyorum
kayıyorlar kayıyor yıldızı uzaya firlatıyor
bir dal zevkten kıvrılmış
göğsünde şarkı dinliyor

içimden geçiyorsun
içinden geçiyorum
içimden geçiyorsun
içinden geçiyorum
şarkının sesi bu devinim
ritmini böyle buluyor