sessiz lik

fısıltı bir rüzgardan uyandım uykuda
mavi ışıkla girdin diye mi deli gibi kapılar
sırtından uzanan gecenin dibi
duvarlar eriyor
ne ince söyleyen mavi
tek ses çıkardım duydun
nasıl olur bu
hesaplamak saçmalık
saçlarım da saçılıyor
bu ses kulakları boşaltacak kadar sessizdi
kollarımı uzatıyorum yatağın altından
derinler uzuyor
uzuyor uzaya eriyor
derinin altı
burası gizden ışıyan şu geçit
düşmek tavşanlarla yumuşak
seninle garip
tavşanlardan yumuşak
zaman da düşüyor
uçuyorum diyor
boşluklar birleşiyor
yavaşlar gibi duruyorum dil deliğin boynunda
bir kuyruklu yıldızın gökyüzünü seviyorum
kalbine kulağımı bırakıyorum
hiç duyulmamış şarkı
bütün gece sonsuza dek dinliyorum