kör rengi bu makina
izbırakan nefesle dolan
iki evin karıştığı
iki burda aşk kişisi
isimleri hiç olmayan
sakin bir iç çekişle yuttum
sesler kelimeler
eller
bilmem kaç göz
yorgan altında kısık güneş
yastıklar
hemen başımda bir dolap
kapı ayaklarımla açılır
perde rüzgarda
solda bir çift bulut
tırmanıp kaybolur susunca
hıçkırık tantanalar
yüzüme dökülen
sular sütler yeşil çaylar
dünyanın oturduğu zaman
bin teşekkürlü veda
sen bahçeme gökyüzünden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder