• 
  

  yüklü zerrelerin cereyanı
  

  
  

  şu aramızdaki çekimin itimi diyorum ne güzel  
  bir rüzgar ki yıldızlardan çıkan yüklü zerrelerin cereyanı
  
  ve bir gün o bozulursa diyorum nasıl ve o nu ne titretsin ta ozuna kadar hükmetsin
  bir esirin ayın paralelinde kırbacını uzun vuruşu
  göz bebeğinin tersine uzanan resim
  geriye dönen kavşak
  benim için köprülerimi yaktın sis
  bir gün o biterse diyorum ipler bağlı kollarım düğümler biribirinde eriyecek her şey için, içine çözelicek ya
  kendine yapışan bir doğadan tekrar
  etin kemiğin kalbin en eski zihnin
  biribirinde eriyecek her şey için, içine
  çözelicek ya
   jöle kıvamı şeffaf son bir iç çekiş maddenin bu son buluşu süzülürken boşluklar
  sessizlik çok yüksek anlatmak için
  
• 
  

  bütün anlamların birbirine doyarak boşaltığı o zamansız delikler 
  bir mekanizma nedir organizma daha bir hayalken tekrar oradan
   
  çöpler vardı özüdür cevherin artıklık canlı
  kemiklerden ayarlamış aramızdaki azami uzaklıkları 
  önce yaratıp ölçsünmüş oynasınmış matrik uylukların tozların uzağında
  yıldız ölüşlerini görmek için sırtına yaslanıp tekrar bir doğumu yaşasın bırak
  o eski yıldıza ait bütün isimleri mesmerize 
  mesela yanar şeker adı karamelize tadına dolar taşar
  bu ahenkli bir tekrar
  bu tek şarkı
  bir ain halkalar etrafın içiçe
  tek vuruşun arkasına biriken olası düşlerin
  bir başka ona dalar gidersin
  bakışların uzun ve gözlerin dip yerin
  likit bir vorteks
• 
  

  in ortasında taşına bakan senin