bukarlabuyaz

binton vapuru ağzın kucaklı ortası
yanında uzay boylu yıldıza sütle dökülmüş dişleri kamaşan ılık bir rüzgar var
sesini arıyor oda kafası duman aa bir de mektup buharda açılırmış
renkleri duyabiliyor uzuuuun tadına bakııp bakıp
geçenlerin elleri dolu ve küçük ve büyük kalabalık
devlerin görünmez kendi çocukları
seçemiyordu bulamadı
şimdi
hepsinin arası mı
hava dolu
güneş içinden geçiyor
biraz durup pembeleşiyor
sen arkasındayken etin şefafı elbiseler giymiş
şimdi o dediğim anda geçti arkadaki şeftali tarlalara
birinin şeftalinin uzun tüyleri üstünde yürürken bacaklarım çoğalıyor
burası sarmanın yapraklarına kadar kalabalık

kutudan gölgesi karanlığı oynatınca
onların gözleri büyüyor başlarından taşınıp saksılara şarkı söylüyor
içlerine ekilmiş çiçekleri gökyüzü kadar uzun
saksı çiçekleri böyle doğar mı ölür ve doğar

afiyetle akşam saatlerinde baharata bulanmışlar leziz
kısık ateşle birbirlerine kavrulmadan
onların da buharında gemiler yürüür
kanat izleri kuşların karın yeri
ne dedin duymak için gözümü kulağımı dayadım
senin de ağaçların davul çalıyor
onların içi
bilki sadece aya merdivenden çkmşlardı
ağlamışlar ardından gülmüşler için
kirpikleri yerlere kadar o kanatların rüzgarı
yaprak eli bilmeyen uğultulu günler için
anladığında limon kumruları ilk gören
yıldılzara değebilmiş
yıldızlar yerdeymiş
yer de gökyüzündeymiş

dalların kolları
kolların dalları
saatleri bir gün aynı çukura eğilmiş
hıçkırıklara doymayan bir göğüs kafesinde çiçekleri sulayarak
saksı çiçeklerini unutmuşlar
hemen pencereye uzanmış sisli dağın gözlerine dalıp eteklerine bayılıp
uzaklarla olabilmek gibi
güzel dudaklı güzel yutanlar
sizi özledim

bu koridor giderek uzuyor mor ışıkla
şimdizamanı yutabilen buçocuğu
anlatmıştı uyutmadan önce
dizlerinüstü
akansaçlı gür çeşmenin boynuzlu dibi
batar
senin boyunların başkaçayırlarına sürü kuzusu
gözüne dikilmiş bir tepe uçkulak
eğilmek
dedim
diktutan kunduzları bükerek sert yerini
cennetin suları
şu duvarı delip akarya
içime kadar o suyla cennetin