denizin üstüne düştüm
serildim suyuna uzak ay
uzandım dokunduğun yeri aradım
gök yüzünün yaşadığı ev kayada
delerek kayboldum
derime daldığında üfleyerek
sonra kumlara değerek
okyanus eteğinin altında
çarpıştık
bölünerek çoğaldın
izledi eğik sırtı bir ağzın
batırdım kendimi açılan tuz dağlara
yalnız gibi açılanlar
kalabalık bir şehri saçarak
koştular rüzgarla ve sazlık
ilk yarımdı kes at zamanı
pamuk tarlasında çakılan
beyazda doğan kara
eklemlerden kopuk tek an
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder